Bilinen ilk müzik aletleri, 35.000 yıl önce bulunan kemik flütlerdi, ancak insan bundan çok daha önce şarkı söylemiş olabilir. Zamanla, müzikal seslerin nasıl yapıldığına ve düzenlendiğine dair bir anlayış gelişmiştir. Müzik yapmak için müzik gamları, ritimler, melodiler ve armoniler hakkında her şeyi bilmeniz gerekmese de, bazı kavramları anlamak müziği takdir etmenize ve daha iyi yapmanıza yardımcı olacaktır.
adımlar
Bölüm 1/4: Sesler, Notalar ve Ölçekler
Adım 1. “Pitch” ve “note” arasındaki farkı anlayın
” Bu terimler müzikal seslerin niteliklerini tanımlar. Terimler birbiriyle ilişkili olsa da, biraz farklı kullanılırlar.
- “Pitch”, belirli bir sesin frekansıyla ilişkili alçaklık veya yükseklik hissini ifade eder. Frekans ne kadar büyük olursa, perde o kadar yüksek olur. Herhangi iki perde arasındaki frekans farkına "aralık" denir.
- "Not", adlandırılmış bir aralık aralığını ifade eder. Orta C'nin üzerindeki A için standart frekans 440 hertz'dir, ancak bazı orkestralar daha parlak bir ses üretmek için 443 hertz gibi biraz farklı bir standart kullanır.
- Çoğu kişi, bir notanın başka bir notaya karşı çalındığında mı yoksa tanıdıkları bir müzik parçasındaki bir dizi notanın bir parçası olarak mı çalındığını belirleyebilir. Buna "göreceli adım" denir. Birkaç kişi, bir referans perdesini duymadan belirli bir perdeyi tanımlama yeteneği olan "mutlak perde" veya "mükemmel perde"ye sahiptir.
Adım 2. “Tını” ve “ton” arasındaki farkı anlayın
” Bu ses terimleri genellikle müzik aletleri ile ilgili olarak kullanılmaktadır.
- "Tını", bir müzik aleti bir nota çaldığında çıkan birincil perde (temel) ve ikincil perdelerin (tonlar) kombinasyonunu ifade eder. Akustik bir gitarda düşük E teli çektiğinizde, aslında yalnızca düşük E notasını değil, aynı zamanda düşük E frekansının katları olan frekanslardaki ek perdeleri de duyarsınız. Toplu olarak "harmonikler" olarak da adlandırılan bu seslerin birleşimi, bir enstrümanı başka bir enstrümandan farklı kılan şeydir.
- “Ton” biraz daha belirsiz bir terimdir. Temel ve ikincil harmoniklerin kombinasyonunun dinleyicinin kulağı üzerindeki etkisini ifade eder. Bir notanın tınısına daha yüksek perdeli harmonikler eklemek, daha parlak veya daha keskin bir ton üretirken, bunları azaltmak daha yumuşak bir ton üretir.
- "Ton" aynı zamanda tam adım olarak da adlandırılan iki perde arasındaki aralığı ifade eder. Bu aralığın yarısına "yarım ton" veya yarım adım denir.
Adım 3. Notlara adlar atayın
Müzik notaları birkaç şekilde adlandırılabilir. Batı dünyasının çoğunda yaygın olarak iki yöntem kullanılmaktadır.
- Harf adları: Belirli frekanslardaki notalara harf adları atanır. İngilizce ve Felemenkçe konuşulan ülkelerde, harfler A'dan G'ye kadar uzanır. Ancak Almanca konuşulan ülkelerde B düz nota (A ve B tuşları arasındaki siyah piyano tuşu) için “B” kullanılır ve bir “H”, B-doğal notayı (piyanodaki beyaz B tuşu) temsil etmek için kullanılır.
- Solfej (“solfej” veya “solfeo” olarak da adlandırılır): “The Sound of Music” hayranlarının aşina olduğu bu sistem, notalara bir dizi içindeki ardışık konumlarına göre tek heceli adlar verir. 11. yüzyıl keşişi Guido d'Arezzo tarafından geliştirilen orijinal sistem, Vaftizci Yahya ilahisinde dizelerin ilk sözcüklerinden alınan “ut, re, mi, fa, sol, la, si” kullanmıştır. Zamanla “ut”, “do” ile değiştirilirken, bazıları “sol”u “so” olarak kısalttı ve “si” yerine “ti” şarkısını söyledi. (Dünyanın bazı bölgeleri solfej adlarını Batı dünyasının harf adlarını kullandığı şekilde kullanır.)
Adım 4. Bir dizi notu bir ölçekte düzenleyin
Bir ölçek, en yüksek perdenin en düşük perdenin iki katı frekansında olacağı şekilde perdeler arasındaki bir dizi ardışık aralıktır. Bu aralığa oktav denir. Bunlar yaygın ölçeklerden bazılarıdır:
- Tam bir kromatik ölçek, 12 yarım adım aralığı kullanır. Piyanoda orta C'den orta C'nin üzerindeki C'ye bir oktav çalmak, aradaki tüm beyaz ve siyah tuşları seslendirmek, kromatik bir ölçek üretir. Diğer ölçekler bu ölçeğin daha kısıtlı biçimleridir.
- Büyük bir ölçek yedi aralık kullanır: Birinci ve ikinci tam adımlardır; üçüncüsü yarım adımdır; dördüncü, beşinci ve altıncı tam adımlardır; ve yedinci yarım adımdır. Piyanoda orta C'den yukarıdaki C'ye kadar bir oktav çalmak, sadece beyaz tuşlara ses vermek, büyük bir gam örneğidir.
- Küçük bir ölçek de yedi aralık kullanır. En yaygın şekli doğal minör gamdır. İlk aralığı bir tam adımdır, ancak ikincisi yarım adım, üçüncü ve dördüncü tam adım, beşinci yarım adım ve altıncı ve yedinci tam adımdır. Piyanoda orta C'nin altındaki A'dan orta C'nin üzerindeki A'ya kadar bir oktav çalmak, sadece beyaz tuşların çalınması, doğal bir minör gamın bir örneğidir.
- Bir pentatonik skala beş aralık kullanır. İlk aralık bir tam adım, sonraki üç yarım adım, üçüncü ve dördüncü bir tam adım ve beşinci üç yarım adım. (C tuşunda bu, kullanılan notaların tekrar C, D, F, G, A ve C olduğu anlamına gelir.) Bir piyanoda sadece orta C ve yüksek C arasındaki siyah tuşları çalarak pentatonik bir dizi de çalabilirsiniz.. Pentatonik gamlar Afrika, Doğu Asya ve Kızılderili müziğinde olduğu kadar halk müziğinde de kullanılmaktadır.
- Büyük ölçekler daha canlandırıcı ve mutluyken, küçük ölçekler daha koyu, daha ciddi bir tona sahiptir.
- Skaladaki en düşük nota “anahtar” olarak adlandırılır. Genellikle şarkılar, şarkının son notası ana nota olacak şekilde yazılır; C tuşuyla yazılmış bir şarkı neredeyse her zaman C notasında biter. Bir anahtar adı tipik olarak şarkının büyük veya küçük bir ölçekte çalınıp çalınmadığını da içerir; skalaya isim verilmediğinde majör skala olduğu anlaşılır.
Adım 5. Nota perdelerini yükseltmek ve alçaltmak için sivri uçlar ve bemoller kullanın
Keskin ve bemoller, notaların perdelerini yarım adım yükseltir ve alçaltır. Majör ve minör ölçekler için aralık modellerini doğru tutmak için C-majör veya A-minör dışındaki tuşlarda çalarken gereklidirler. Yazılı müzikte sivri uçlar ve bemoller rastlantı olarak adlandırılan sembollerle belirtilir.
- Bir notanın önüne yerleştirilen hashtag'e (#) benzeyen keskin bir sembol, perdesini yarım adım yükseltir. G-majör ve E-minör tuşlarında, F, F-keskin hale gelmek için yarım adım yükseltilir.
- Bir notanın önüne yerleştirilen sivri uçlu küçük “b” harfine benzeyen düz bir sembol, perdesini yarım adım düşürür. F-majör ve D-minör tuşlarında, B, B-flat olmak için yarım adım indirilir.
- Kolaylık sağlamak için, belirli bir tuşta her zaman keskin veya düz olması gereken notalar, müzik kadrosundaki her satırın başında anahtar imzasında belirtilmiştir. O zaman tesadüfler sadece şarkının yazıldığı majör veya minör tuşun dışındaki notalar için kullanılmalıdır. Tesadüfiler bu şekilde kullanıldığında, sadece ölçüleri ayıran dikey çizgiden önce o notanın oluşumları için geçerlidir.
- İki köşesinden yukarı ve aşağı uzanan dikey bir çizgi ile dikey bir paralelkenar gibi görünen doğal bir sembol, aksi takdirde sivrilen veya düzleştirilecek herhangi bir notanın önünde, o yerde olmaması gerektiğini göstermek için kullanılır. şarkıda. Naturals hiçbir zaman anahtar imzalarda görünmez, ancak bir doğal, bir ölçü içinde kullanılan keskin veya düzün etkisini iptal edebilir.
Bölüm 2/4: Vuruşlar ve Ritimler
Adım 1. “Vuruş”, “ritim” ve “tempo” arasındaki farkı anlayın
” Bu terimler de yakından ilişkilidir.
- “Beat”, bireysel bir müzik nabzını ifade eder. Bir vuruş, sesli bir not veya dinlenme adı verilen bir sessizlik dönemi olabilir. Bir vuruş birden fazla nota arasında bölünebilir veya tek bir nota veya dinlenmeye birden fazla vuruş atanabilir.
- "Ritim", bir dizi vuruş veya nabız anlamına gelir. Ritim, notaların ve dinlenmelerin bir şarkı içinde nasıl düzenlendiğine göre belirlenir.
- “Tempo”, bir şarkının ne kadar hızlı veya yavaş çalındığını ifade eder. Tempo ne kadar hızlı olursa, dakikada o kadar çok vuruş çalınır. “The Blue Tuna Valsi” yavaş bir tempoya sahipken “The Stars and Stripes Forever” daha hızlı bir tempoya sahip.
Adım 2. Grup, ölçülere göre hareket eder
Ölçüler vuruş gruplarıdır. Her ölçü aynı sayıda vuruşa sahiptir. Her ölçünün sahip olduğu vuruş sayısı, yazılı müzikte, pay ve paydayı ayıran bir çizgi olmadan kesir gibi görünen bir zaman imzasıyla belirtilir.
- En üstteki sayı, ölçü başına vuruş sayısını gösterir. Bu sayı genellikle 2, 3 veya 4'tür, ancak 6 veya daha yüksek olabilir.
- Alttaki sayı, ne tür bir notanın tam vuruş aldığını gösterir. En alttaki sayı 4 olduğunda, çeyrek nota (üzerine bir çizgi eklenmiş içi dolu bir oval gibi görünür) tam bir vuruş alır. Alt sayı 2 olduğunda, yarım nota (üzerine bir çizgi eklenmiş açık bir oval gibi görünür) tam vuruş alır. En alttaki sayı 8 olduğunda, sekizinci nota (bir bayrak iliştirilmiş dörtlük nota gibi görünür) tam vuruş alır.
Adım 3. Stresli vuruşu arayın
Ritimler, ölçüdeki hangi vuruşların vurgulu (vurgulu) ve hangi vuruşların olmadığına (vurgusuz) göre belirlenir.
- Çoğu müzik parçasında, ilk vuruş veya aşağı vuruş vurgulanır. Kalan vuruşlar veya iyimser vuruşlar vurgulanmaz, ancak dört vuruş ölçüsünde üçüncü vuruş vurgulanabilir, ancak aşağı vuruştan daha az derecede. Stresli vuruşlara bazen güçlü vuruşlar, stressiz vuruşlara bazen zayıf vuruşlar denir.
- Bazı müzik parçaları, kötümserlik dışındaki vuruşları vurgular. Bu tür strese senkopasyon denir ve bu şekilde vurgulanan vuruşlara geri vuruşlar denir.
Bölüm 3/4: Melodi, Armoni ve Akorlar
Adım 1. Şarkıyı melodisiyle tanımlayın
“Melodi”, notaların perdelerine ve çalındıkları ritme bağlı olarak, dinleyen kişinin tutarlı bir şarkı olarak tanımladığı bir dizi notadır.
- Melodiler, ölçü grupları olan cümlelerden oluşur. Bu ifadeler, birinci ve ikinci satırların aynı ölçü dizisini kullandığı Noel şarkısı “Salonları Güverte”de olduğu gibi melodi boyunca tekrar edebilir.
- Ortak bir melodik şarkı yapısı, bir ayet için bir melodiye sahip olmaktır ve ilgili bir melodi bir koro veya nakarat olarak hizmet eder.
Adım 2. Melodiye armoni ile eşlik edin
“Armoni”, melodiyi geliştirmek veya kontrast oluşturmak için melodinin dışındaki notaların çalınmasıdır. Daha önce belirtildiği gibi, birçok telli çalgı, koparıldığında aslında birden çok ton üretir; temel tonla birlikte gelen tınılar bir armoni biçimidir. Uyum, müzikal ifadeler veya akorlar kullanılarak sağlanabilir.
- Melodinin sesini artıran armonilere “ünsüz” denir. Bir gitarın teli çekildiğinde temel tonla birlikte çıkan tonlar, bir ünsüz armoni biçimidir.
- Melodiyle tezat oluşturan armonilere “ahenksiz” denir. Her grubun farklı bir zamanda şarkı söylemeye başladığı “Row Row Row Your Boat” şarkısını bir tur olarak söylerken olduğu gibi, aynı anda birkaç zıt melodi çalınarak ahenksiz armoniler oluşturulabilir.
- Birçok şarkı uyumsuzluğu, kararsız duyguları ifade etmenin bir yolu olarak kullanır ve yavaş yavaş ünsüz armonilerine doğru ilerler. Yukarıdaki “Row Row Row Your Boat” turu örneğinde, her grup kendi mısrasını son kez söylemeyi bitirirken, şarkı son grup “Life is but a dream” söyleyene kadar sakinleşir.
Adım 3. Akorları oluşturmak için notları üst üste koyun
Üç veya daha fazla nota genellikle aynı anda çalındığında bir akor oluşur, ancak her zaman değil.
- En yaygın akorlar, her bir ardışık notun bir önceki notadan iki nota yukarı olduğu triadlardır (üç nota). Bir C majör akorunda notalar C (akor kökü), E (üçüncü majör) ve G (beşinci) şeklindedir. Bir C minör akorunda, E, bir E-flat (küçük üçüncü) ile değiştirilir.
- Yaygın olarak kullanılan bir diğer akor, kökten yedinci nota üçlüye dördüncü bir notun eklendiği yedinci akordur. AC majör yedinci akoru, C-E-G-B dizisini yapmak için C-E-G üçlüsüne bir B notu ekler. Yedinci akorlar triadlardan daha uyumsuzdur.
- Bir şarkıdaki her nota için farklı bir akor kullanmak mümkündür; berber dükkanı dörtlüsü uyumu bu şekilde yaratılır. Bununla birlikte, daha yaygın olarak, akorlar, bir melodide E notasına eşlik etmek için bir C majör akorunun çalınması gibi, akorda bulunan notalarla eşleştirilir.
- Birçok şarkı, kök notaları bir ölçekte birinci, dördüncü ve beşinci notalar olan sadece üç akorla çalınır. Bu akorlar I, IV ve V Romen rakamlarıyla temsil edilir. Do majör anahtarında bu akorlar Do majör, F majör ve G majör olacaktır. Çoğu zaman, bir V majör veya minör akor yerine yedinci bir akor kullanılır, böylece Do majörde çalarken V akoru G majör yedinci olur.
- I, IV ve V akorları tuşlar arasında birbiriyle ilişkilidir. F majör akoru Do majör anahtarındaki IV akor iken, C majör akoru F majör anahtarındaki V akorudur. G majör akoru Do majör anahtarındaki V akorudur, ancak C majör akoru G majör anahtarındaki IV akordur. Bu karşılıklı ilişki akorların geri kalanı boyunca devam eder ve beşinci çember adı verilen bir diyagram olarak haritalandırılabilir.
Bölüm 4/4: Müzik Aletleri Türleri
Adım 1. Onunla müzik yapmak için bir vurmalı çalgıya vurun veya kazıyın
Vurmalı çalgılar, müzik aletinin en eski biçimlerinden biri olarak kabul edilir. Çoğu, ritmi oluşturmak ve sürdürmek için kullanılır, ancak birkaçı melodiyi çalabilir veya armoniler yaratabilir.
- Tüm vücudunu titreştirerek ses çıkaran vurmalı çalgılara idiofon denir. Bunlar, ziller ve kastanyetler gibi birbirine vurulan ve çelik davullar, üçgenler ve ksilofonlar gibi başka bir şey tarafından vurulan enstrümanları içerir.
- Vurulduğunda titreyen "deri" veya "kafa" sahip vurmalı çalgılara membranofon denir. Bunlar arasında timpani, tom-tom ve bongo gibi davulların yanı sıra aslan kükremesi veya cuica gibi çekildiğinde veya ovulduğunda titreyen zara bir ip veya çubuk bağlayan enstrümanlar dahildir.
Adım 2. Onunla müzik yapmak için nefesli bir enstrümana üfleyin
Nefesli çalgılar, üflendiğinde titreşerek ses üretir. Çoğu, ürettikleri sesin perdesini değiştirmek için ton delikleri içerir, böylece onları melodileri ve armonileri çalmaya uygun hale getirir. Nefesli çalgılar iki türe ayrılır: tüm çalgının gövdesini titreterek ses üreten flütler ve çalgının içine yerleştirilmiş malzemeyi titreştiren kamış borular. Bunlar ayrıca iki alt türe ayrılır.
- Açık flütler, enstrümanın kenarından üflenen bir hava akışını bölerek ses üretir. Konser flütleri ve panpipeleri açık flüt türleridir.
- Kapalı oluklar, havayı enstrümandaki bir kanaldan kanalize ederek bölmek ve enstrümanı titreştirir. Kaydedici ve org boruları kapalı flüt çeşitleridir.
- Tek kamışlı aletler, alet ağızlığına bir kamış yerleştirir. İçine üflendiğinde, kamış ses üretmek için enstrümanın içindeki havayı titreştirir. Klarnet ve saksafon, tek kamışlı çalgılara örnektir. (Bir saksafonun gövdesi pirinçten yapılmış olsa da, sesini çıkarmak için bir kamış kullandığı için nefesli bir çalgı olarak kabul edilir.)
- Çift kamışlı aletler, tek bir kamış yerine bir ucunda birbirine bağlanmış iki kamış kamış kullanır. Obua ve fagot gibi enstrümanlar çift kamışı doğrudan oyuncunun dudaklarının arasına koyarken, kırıntı ve gayda gibi enstrümanlar çift kamışlarını kapalı tutar.
Adım 3. Müzik yapmak için kapalı dudaklı bir pirinç enstrümana üfleyin
Yalnızca bir hava akışını yönlendirmeye dayanan nefesli çalgıların aksine, pirinç çalgılar seslerini çıkarmak için oyuncunun dudaklarıyla birlikte titrer. Pirinç enstrümanlar, çoğu pirinçten yapıldığı için bu şekilde adlandırılırken, hava akımının çıkmadan önce geçmesi gereken mesafeyi değiştirerek seslerini değiştirme yeteneklerine göre gruplandırılmıştır. Bu iki yöntemden biri ile yapılır.
- Trombonlar, hava akımının kat etmesi gereken mesafeyi değiştirmek için bir sürgü kullanır. Sürgüyü dışarı çekmek mesafeyi uzatır, tonu düşürür, içeri itmek ise mesafeyi kısaltır, tonu yükseltir.
- Trompet ve tuba gibi diğer pirinç aletler, alet içindeki hava akımı uzunluğunu uzatmak veya kısaltmak için piston veya anahtar şeklinde bir dizi valf kullanır. Bu valfler, istenen sesi üretmek için tek tek veya kombinasyon halinde basılabilir.
- Nefesli çalgılar ve nefesli çalgılar genellikle üflemeli çalgılar olarak gruplandırılır, çünkü her ikisinin de müzik yapmak için üflenmesi gerekir.
Adım 4. Yaylı çalgı üzerindeki telleri, onunla müzik yapmak için titreştirin
Yaylı çalgıların telleri üç yoldan biriyle titreştirilebilir: koparılarak (gitarda olduğu gibi), vurularak (dövülerek santur veya piyanodaki tuşla çalıştırılan çekiçlerde olduğu gibi) veya testereyle kesilerek (keman veya çello üzerindeki yayda olduğu gibi). Yaylı çalgılar hem ritmik hem de melodik eşlik için kullanılabilir ve üç kategoriye ayrılabilir:
- Udlar, keman, gitar ve banjo gibi rezonans gövdeli ve boyunlu yaylı çalgılardır. Eşit uzunlukta (beş telli bir banjodaki düşük tel hariç) ve değişen kalınlıkta teller içerirler. Daha kalın teller düşük bir ton üretirken, ince teller daha yüksek bir ton üretir. Teller, etkili bir şekilde kısaltmak ve perdelerini yükseltmek için işaretli noktalardan (perdeler) sıkıştırılabilir.
- Arplar, telleri bir çerçeveye bağlı olan yaylı çalgılardır. Arplar tipik olarak, telin alt ucu rezonans eden gövdeye veya ses tahtasına bağlı olarak dikey olarak düzenlenmiş, giderek daha kısa uzunlukta tellere sahiptir.
- Kanunlar, bir gövdeye monte edilen yaylı çalgılardır. Telleri, otomatik arpta olduğu gibi tıngırdatılabilir veya koparılabilir veya dövülmüş santurda olduğu gibi doğrudan veya piyanoda olduğu gibi dolaylı olarak vurulabilir.
Video - Bu hizmet kullanılarak YouTube ile bazı bilgiler paylaşılabilir
İpuçları
- Majör ve doğal minör gamlar, majör gamdan daha düşük iki notanın minör gamı aynı notaları keskinleştirecek veya düzleştirecek şekilde ilişkilidir. Böylece, her ikisi de keskinlik veya daire kullanmayan C majör ve A minör anahtarları aynı anahtar imzasını paylaşır.
- Belirli enstrümanlar ve enstrüman kombinasyonları, belirli müzik türleri ile ilişkilendirilir. Örneğin, iki keman, bir viyola ve bir çellodan oluşan yaylı dörtlüler tipik olarak oda müziği adı verilen bir tür klasik müzik çalmak için kullanılır. Caz grupları tipik olarak davul, piyano ve muhtemelen bir kontrbas veya tuba ile trompet, trombon, klarnet ve saksafonlardan oluşan bir korno bölümü içeren bir ritim bölümü içeriyordu. “Weird Al” Yankoviç'in akordeonda polka tarzında çalınan rock şarkılarından seçmeleriyle yaptığı gibi, bazı şarkıları amaçlanandan farklı enstrümanlarla çalmak eğlenceli olabilir.
