Dijital fotoğraf makineleri çağında, size "eskimiş" 35 mm fotoğraf makinelerinin nasıl kullanılacağını öğretmek tuhaf görünebilir. Yine de, sanatsal (ve diğer) nedenlerle film çekmeyi seçen birçok insan var. Manzara fotoğrafçılığı dışında neredeyse her şey için dijital pazar payını tüketirken, harika 35 mm kamera donanımı hiç olmadığı kadar ucuz.
Dışarıda film kameraları kullanmak isteyen ancak onları korkutucu bulan daha pek çok kişi olabilir. Belki birinin hediye ettiği bir film kamerası aldınız ve nasıl kullanılacağı hakkında hiçbir fikriniz yok. Bu kılavuz, modern bas-çek dijital kameralarda bulunmayan veya otomatikleştirilmiş olan film kameralarının bazı tuhaflıklarında size yardımcı olacaktır.
adımlar
Yöntem 1/2: Hazırlık
Adım 1. Kamerada bazı temel kontrolleri arayın
Tüm kameralarda bunların hepsi bulunmayabilir ve hatta bazılarında bunlardan hiçbiri bulunmayabilir, bu nedenle kameranızda olmayan bir şeyin tarif edildiğini görürseniz endişelenmeyin. Bunlara makalenin ilerleyen kısımlarında değineceğiz, bu nedenle şimdi bunlara aşina olmak iyi bir fikirdir.
-
Deklanşör hızı kadranı deklanşör hızını, yani filmin ışığa maruz kaldığı süreyi ayarlar. Daha modern (1960'lar ve sonrası) kameralar bunu 1/500, 1/250, 1/125 vb. gibi düzenli artışlarla gösterecektir. Eski kameralar tuhaf ve görünüşte keyfi değerler kullanır.
-
açıklık halkası merceğin ön tarafına yakın küçük bir açıklık olan açıklığı kontrol eder. Bunlar genellikle standart artışlarla işaretlenir ve neredeyse tüm lenslerde f/8 ve f/11 ayarları bulunur. Diyafram halkası genellikle merceğin üzerindedir, ancak her zaman değil; daha sonra (1980'ler ve sonrası) SLR'ler, örneğin bunun kameranın kendisinden kontrol edilmesine izin verecektir. Bazı sistemlerde (Canon EOS gibi) hiç diyafram halkası yoktur.
Daha büyük bir diyafram açıklığı (daha küçük bir sayı, açıklığın boyutu odak uzunluğuna karşı bir oran olarak ifade edildiğinden) daha kısa bir alan derinliği (yani, odaktaki sahnenizin daha azı) ve filme daha fazla ışık verilmesi anlamına gelir. Daha küçük bir diyafram, filme daha az ışık girmesine izin verecek ve daha fazla alan derinliği verecektir. Örneğin, f/5,6 diyafram açıklığında 8 fite (2,4 m) odaklanan 50 mm ile sahnenizin yaklaşık 6,5 ila 11 fit (2,0 ila 3,4 m) arasındaki kısmı odakta olacaktır. f/16 diyafram açıklığında, yaklaşık 4,5 ila 60 fit (1,4 ila 18,3 m) arasındaki kısım odakta olacaktır.
-
ISO kadranıASA olarak işaretlenebilen, kameraya filminizin hızını söyler. Bu hiç bir kadran olmayabilir; bir dizi düğmeye basılması olabilir. Her iki durumda da, farklı filmler farklı bir pozlama gerektireceğinden, otomatik pozlama mekanizmalarına sahip kameralar için bu gereklidir; Örneğin ISO 50 filmi, ISO 100 filminden iki kat daha uzun bir pozlama gerektirecektir.
Bazı kameralarda bu gerekli değildir ve bazen mümkün değildir; daha birçok yeni kamera, film hızını, film kartuşunun üzerindeki elektrik kontaklarından okur. Kameranızın film odasının içinde elektrik bağlantıları varsa, bu DX özellikli bir kameradır. Bu genellikle "sadece çalışır", bu yüzden bu konuda çok fazla endişelenmeyin.
- mod kadranı kameranızda varsa, çeşitli otomatik pozlama modları ayarlar. Bu, 80'lerin sonlarından itibaren tam otomatik elektronik SLR'lerde yaygındır. Ne yazık ki, tüm kameralar modlarına farklı şeyler diyor; örneğin, Nikon enstantane önceliği "S" olarak adlandırır ve Canon da anlaşılmaz bir şekilde "Tv" olarak adlandırır. Bunu daha sonra keşfedeceğiz, ancak çoğu zaman "P" (program otomatik anlamına gelir) içinde tutmak istersiniz.
- Odaklama halkası, merceği öznenize olan mesafeye odaklar. Bu genellikle hem fit hem de metre cinsinden mesafelere ve ayrıca bir ∞ işaretine (sonsuz bir mesafeye odaklanmak için) sahip olacaktır. Bazı kameralar (Olympus Trip 35 gibi) bunun yerine odaklama bölgelerine sahip olacak ve bazen bölgelerin ne olduğunu gösteren sevimli küçük semboller olacak.
- Geri sarma serbest bırakma filminizi geri sarmanızı sağlar. Normalde, film çekilirken, bariz sebeplerden dolayı kutunun içine geri değil, yalnızca ileri hareket edebilmesi için kilitlenir. Geri sarma serbest bırakma, bu güvenlik mekanizmasının kilidini açar. Bu genellikle kameranın tabanında bulunan, gövdeye hafifçe gömülü olan küçük bir düğmedir, ancak bazı kameralar tuhaftır ve başka yerlerde bulunur.
- geri sarma kolu filminizi kutuya geri sarmanızı sağlar. Genellikle sol taraftadır ve çoğu zaman dönmeyi kolaylaştırmak için küçük bir açılır kola sahip değildir. Bazı motorlu kameralarda buna hiç sahip değildir ve bunun yerine filminizi tek başına geri sarmaya özen gösterin veya bunu yapmak için bir anahtara sahip olun.
Adım 2. Kameranızda varsa pilinizi değiştirin
Çoğu dijital kamera gibi özel piller kullanmadıklarından ve neredeyse sonsuza kadar dayandıklarından, şimdiye kadar yapılmış her 35 mm kamera için neredeyse tüm piller çok ucuza elde edilebilir; onları değiştirmemeyi göze alamazsınız.
Birkaç eski kamera, şimdi elde edilmesi çok zor olan ve yaygın olarak bulunan 1.5v PX625 pillerle başa çıkmak için voltaj düzenleme devreleri olmayan 1.35v PX-625 cıva pilleri bekleyecektir. Bunu deneyerek (bir film rulosu çekin ve pozlamanızın bitip bitmediğini görün ve buna göre telafi edin) veya pil bölmesine bir #675 hücreyi sıkıştırmak için bir parça tel kullanarak çözebilirsiniz.
Adım 3. Bir filmin önceden yüklenmediğini kontrol edin
Yapması kolay bir hata: Bir kamerayı ele geçirmek, arkasını açmak ve önceden yüklenmiş bir film bulmak (ve sonuç olarak, filmin büyük bir bölümünü mahvetmek). Kamerayı açmayı deneyin; reddederse önce deklanşöre basın. Kameranızın sol tarafında bir geri sarma kolu veya düğmesi varsa, onun döndüğünü göreceksiniz. (Bunun geri sarma kolu olmayan motorlu kameralarda nasıl yapılacağı okuyucu için bir alıştırma olarak bırakılmıştır.)
Adım 4. Filminizi yükleyin
35 mm film kartuşlarının ışık geçirmez olması amaçlanmış olsa da, bunu doğrudan güneş ışığında yapmak yine de kötü bir fikirdir. İçeriye ya da en azından gölgeye gidin. Endişelenmeniz gereken iki tür kamera vardır ve bunlardan yalnızca biri karşılaşmanız olasıdır:
-
Arkadan yüklemeli kameralar en kolay ve en yaygın olanlarıdır; film odasını ortaya çıkarmak için açılan menteşeli bir sırtları var. Bazen (özellikle SLR fotoğraf makinelerinde), bunu geri sarma kolunu yukarı kaldırarak yaparsınız. Diğer kameralar, belirlenmiş bir kol vasıtasıyla açılacaktır. Film kutusunu yuvasına yerleştirin (tipik olarak sol tarafta) ve film liderini dışarı çekin. Bazen lideri, sarma makarasındaki bir yuvaya kaydırmanız gerekir; diğerlerinde, ucu renkli bir işaretle aynı hizaya gelene kadar lideri çekmeniz yeterlidir.
Bunu yaptıktan sonra kameranın arkasını kapatın. Bazı kameralar otomatik olarak ilk kareye geçer; aksi takdirde, özellikle hiçbir şey olmayan iki veya üç çekim yapın, kamerayı açın. 0'dan yukarıya doğru okuyan bir kare sayacınız varsa, kare sayacı 0'a ulaşana kadar sarın. Birkaç eski kamera geri sayım yapar ve bu nedenle kare sayacını filminizin sahip olduğu poz sayısına manuel olarak ayarlamanız gerekir. Filmin düzgün şekilde yüklendiğini doğrulamak için daha önce verilen adımları kullanın.
- Alttan yüklemeli kameralarErken Leica, Zorki, Fed ve Zenit kameralar gibi, biraz daha az yaygın ve aynı zamanda biraz daha zor. Birincisi, daha uzun, daha ince bir lidere sahip olması için filminizi fiziksel olarak kesmeniz gerekecek. Mark Tharp'ın prosedürü açıklayan mükemmel bir web sayfası var.
Adım 5. Film hızını ayarlayın
Genellikle, onu filminizle aynı şekilde ayarlamanız gerekir. Bazı kameralar, belirli bir miktarda sürekli olarak fazla veya az pozlama yapacaktır; Bunu deneysel olarak belirlemek için bir slayt film çekin.
Yöntem 2/2: Çekim
Kameranız kurulduktan sonra, büyük mavi odaya çıkıp harika fotoğraflar çekebilirsiniz. Ancak eski kameralar, modern bir film veya dijital kameranın sizin için halledeceği şeylerin çoğunu (bazen hepsini) otomatik olarak ayarlamanızı gerektirir.
Adım 1. Çekiminize odaklanın
İlk önce bunu detaylandıracağız çünkü bazı eski SLR fotoğraf makineleri ölçüm yapabilmek için açıklıklarının durdurulmasına ihtiyaç duyar; bu, vizörü çok daha karanlık hale getirir ve odakta olup olmadığınızı görmeyi zorlaştırır.
- Otomatik odaklamalı kameralar1980'lerin ortalarından beri yaygın olan, en kolay olanlardır. Odaklama halkanız yoksa veya lenste veya kamerada manuel/otomatik odak anahtarınız yoksa, muhtemelen otomatik odaklı bir kameranız vardır. Odaklanmak için deklanşöre çok hafifçe yarım basmanız yeterlidir. Odak elde edildiğinde (genellikle vizördeki bir göstergeyle veya muhtemelen rahatsız edici bir bip sesiyle), kamera çekim yapmaya hazırdır. Neyse ki, çoğu (muhtemelen tüm) otomatik odaklamalı kameralar da otomatik pozlamaya sahiptir, bu da pozlama ayarıyla ilgili bir sonraki adımı güvenle görmezden gelebileceğiniz anlamına gelir.
- Manuel odaklı tek lensli refleks kameralar biraz daha garipler. SLR'ler, vizörü barındıran büyük merkezi "kambur"ları ve pentaprizmaları (veya pentamirrorları) ile ayırt edilebilirler. Vizördeki görüntü netleşene kadar odaklama halkanızı çevirin. Manuel odaklamalı kameraların çoğunda, mükemmel odakta olduğunuzu anlamanızı kolaylaştırmak için iki odaklama yardımcısı bulunur. Biri, tam ortada, görüntüleri iki parçaya bölen ve görüntü odaktayken hizalanan bölünmüş bir ekrandır. Diğeri, bölünmüş ekranın dışındaki bir mikroprizma halkası, herhangi bir bulanıklaştırmanın, aksi takdirde olacağından çok daha belirgin olmasına neden olacaktır. Odak elde edildiğinde çok azının vizörde odak doğrulama göstergesi olacaktır. Elinizde varsa bu odaklama yardımcılarını kullanın.
-
Manuel odaklı telemetre kameraları neredeyse kolaydır. Birleştirilmiş telemetre kameraları, biri odaklama halkasını çevirdikçe hareket eden, vizörden aynı öznenin iki görüntüsünü gösterir. İki görüntü çakışıp tek bir görüntüde birleştiğinde görüntü odaktadır.
Bazı eski telemetre kameralarında bu tür bir birleşik telemetre bulunmaz. Elinizde bu varsa, telemetreden istediğiniz mesafeyi bulun ve ardından bu değeri odaklama halkasına ayarlayın.
- , 1950'lerden bir vizör kamerası.] Vizör kameraları telemetre kameralarına çok benzer, ancak nesnenize olan mesafeyi bulma konusunda çok az yardım sunar. Ya harici bir telemetre kullanın ya da mesafeyi tahmin edin ve bunu odaklama halkanıza ayarlayın.
Adım 2. Pozlamanızı ayarlayın
Eski kameraların aptal sayaçları olduğunu unutmayın; sadece ekranın ortasındaki küçük bir alanı okurlar. Bu nedenle, özneniz merkezden uzaktaysa, kamerayı özneye doğrultun, ölçün ve ardından çekiminizi yeniden çerçeveleyin. İyi bir pozlama elde etmenin özellikleri kameradan kameraya farklılık gösterir:
- Tam otomatik pozlama kameraları en kolaylarıdır. Fotoğraf makinenizin deklanşör hızı ve diyafram açıklığı için herhangi bir kontrolü yoksa, muhtemelen bu fotoğraf makinelerinden biridir (birçok kompakt fotoğraf makinesi gibi, özellikle de Olympus Trip-35). Aksi takdirde, kameranın "Program" veya "Otomatik" modu olabilir; eğer öyleyse, kendinizi bir sürü güçlükten kurtarın ve kullanın. Örneğin, modern Nikon ve Canon SLR'lerde "P"ye çevirmeniz gereken bir mod kadranı bulunur. Seçeneğiniz varsa, ölçüm modunuzu "Matris", "Değerlendirmeli" veya benzeri bir değere ayarlayın ve eğlenin.
-
Diyafram öncelikli otomatik pozlamaya sahip kameralar (Canon AV-1 gibi), bir diyafram ayarlamanıza ve ardından sizin için bir enstantane hızı seçmenize olanak tanır. Bunların çoğunda, sahip olduğunuz ışık miktarına ve/veya gereken alan derinliğine göre bir diyafram ayarlayın ve gerisini kameraya bırakın. Doğal olarak, kameranızın mevcut olandan daha hızlı bir deklanşör veya daha düşük bir hız kullanmasını gerektirecek bir diyafram seçmeyin.
Koşullar izin veriyorsa (ve son derece sığ veya aşırı derin bir alan derinliği istemiyorsanız), o zaman merceğinizi en büyük diyafram açıklığında çekmeyin ve f/11'den sonra durdurmayın. Neredeyse tüm lensler, tamamen açık olduklarından biraz daha keskin durur ve tüm lensler, küçük diyaframlarda kırınım ile sınırlıdır.
-
Yukarıdakilerden farklı bir kamera sınıfı olması gerekmeyen, enstantane öncelikli otomatik pozlamalı kameralar, bir enstantane hızı seçmenize izin verecek ve ardından otomatik olarak bir diyafram ayarlayacaktır. Sahip olduğunuz ışık miktarına ve hareketi dondurmak (veya bulanıklaştırmak) isteyip istemediğinize göre bir deklanşör hızı seçin.
Tabii ki, bu, lensinizin aslında deklanşör hızına uyacak kadar geniş bir açıklığa sahip olmasını sağlamak için yeterince uzun, ancak lensinizin yeterince küçük bir açıklığa sahip olması için yeterince hızlı olmalıdır (ve böylece elinizde tutabilirsiniz). kamera, yaptığınız buysa ve olmalısınız).
-
çok tipik bir tam manuel SLR fotoğraf makinesi.] Tamamen manuel kameralar hem diyafram hem de deklanşör hızını kendiniz ayarlamanızı gerektirir. Bunların çoğu, vizörde aşırı veya düşük pozlamayı gösterecek bir kibrit iğne ölçere sahip olacaktır; iğne orta işaretin üzerine çıkarsa fotoğrafınız fazla pozlanmış, altına inerse az pozlanmış olacaktır. Normalde deklanşöre yarım basarak ölçüm yaparsınız; Praktica L-serisi gövdeler gibi bazı fotoğraf makinelerinde bunu yapmak için özel bir ölçüm anahtarı bulunur (bu aynı zamanda merceğin kapanmasını da durdurur). Sahnenizin gereksinimlerine bağlı olarak, iğne yarı yol işaretine az ya da çok oturana kadar diyafram açıklığınızı, deklanşör hızınızı veya her ikisini birden ayarlayın. Negatif film çekiyorsanız (slayt film yerine), iğnenin yarı yol işaretinin biraz üzerine çıkması biraz acıtmaz; negatif filmin aşırı pozlamaya karşı büyük bir toleransı vardır.
Vizörde bir ölçüm cihazınız yoksa, bir poz tablosu, bir tane hafızanız veya harici bir ışık ölçer kullanın - en iyi tür bir dijital kameradır; eski bir kompakt olanı iyidir, ancak vizörde poz okumasını göstermesini isteyeceksiniz. (Açıklık ve deklanşör hızında ofset ayarlamaları yapabileceğinizi unutmayın). Veya Android için Photography Assistant gibi bir akıllı telefon için ücretsiz bir ışık ölçüm programını deneyin.
Adım 3. Çekiminizi çerçeveleyin ve çekin
Bir fotoğraf oluşturmanın sanatsal unsurları bu makalenin kapsamı dışındadır, ancak Daha İyi Fotoğraflar Nasıl Çekilir ve Fotoğrafçılık Becerilerinizi Nasıl Geliştirirsiniz konularında bazı yararlı ipuçları bulacaksınız.
Adım 4. Rulonun sonuna gelene kadar ateş edin
Orada olduğunuzda, kamera açılmayı reddettiğinde (otomatik sarmalı kameralar için) veya filmi sarmak çok zorlaştığında (bu sizseniz, zorlamayın) bileceksiniz. 24 veya 36 poz (veya filminizde ne kadar çok varsa) kullandığınızda mutlaka olmaz; bazı kameralar, nominal sayının üzerinde fazladan 4 kareye kadar sağım yapmanızı sağlar. Oraya vardığında filmi geri sarman gerekecek. Bazı motorlu kameralar, rulonun sonuna gelir gelmez bunu otomatik olarak yapar; diğer bazı motorlu olanlarda geri sarma düğmesi bulunur. Yoksa, endişelenmeyin. Geri sarma serbest bırakma düğmesine basın. Şimdi geri sarma krankını krankta belirtilen yönde çevirin (genellikle saat yönünde). Filmin sonuna doğru krankın sertleştiğini ve daha sonra döndürülmesinin çok kolay hale geldiğini fark edeceksiniz. Buna bastığınızda, sarmayı bırakın ve arkayı açın.
Adım 5. Filminizi geliştirin
Negatif film çekiyorsanız, neyse ki bunu neredeyse her yerde yapabilirsiniz. Slayt film ve geleneksel siyah beyaz film çok farklı işlemler gerektirir; Filminizi sizin için geliştirecek birini bulmak için yardıma ihtiyacınız varsa yerel bir kamera mağazasına danışın. Doğru malzemelerle evde de film geliştirebilirsiniz.
Adım 6. Filminizde pozlama sorunları olup olmadığını kontrol edin
Açıkça az ve fazla maruz kalmaya bakın. Tüm filmler, az pozlandığında korkunç ve bulanık görünme eğilimindedir; slayt filmler, aşırı pozlandığında neredeyse dijital kameralar kadar hızlı bir şekilde vurguları patlatır. Bu şeyler kötü tekniği göstermiyorsa (sahnenizin yanlış kısmında ölçüm yapmak gibi), bu, ölçüm cihazınızın yanlış olduğu veya deklanşörünüzün yanlış olduğu anlamına gelir. ISO hızınızı daha önce açıklandığı gibi manuel olarak ayarlayın. Örneğin, ISO 400 filmde yetersiz pozlama yapıyorsanız, ISO kadranını 200'e kadar ayarlayın.
Adım 7. Bir film rulosu daha yapıştırın ve biraz daha çekin
Pratik yapmak mükemmelleştirir. Dışarı çıkın ve çekebileceğiniz kadar çok fotoğraf çekin. Ve sonuçlarınızı dünyaya göstermeyi unutmayın.
İpuçları
- Tripod kullanmıyorsanız, lensinizin odak uzaklığının tersine çok daha yavaş enstantane hızları kullanmaktan kaçının. Örneğin, 50 mm lensiniz varsa, gerçekten engelleyemediğiniz sürece 1/50 saniyeden daha yavaş bir enstantane hızı kullanmamaya çalışın.
- Hiçbir şeyi zorlama. Bir şey hareket etmiyorsa, yanlış bir şey yapıyor olabilirsiniz veya sıkışmış olanı kırarak sorunu ağırlaştırmazsanız, çok daha ucuz ve daha kolay olacak bir şeyin onarılması gerekebilir. Örneğin, birçok deklanşörün hızı, deklanşörler açılana kadar ayarlanmamalıdır - genellikle deklanşör fotoğraf makinesi gövdesine monte edilmişse filmi ilerleterek veya lensin içine mekanik bir bağlantı olmadan lensin içine monte edilmişse bir kol kullanarak. vücut, bir körük gibi.
- Şüphesiz burada açıklanmayan tuhaflıkları olan garip kameralar var. Neyse ki, Michael Butkus'un kamera kılavuzları arşivinde çok sayıda eski kamera için kılavuzlar bulabilirsiniz. Ayrıca, eski kameraları nasıl kullanacağını bilen insanları, gerçek mekanda faaliyet gösteren iyi kamera mağazalarında bulabilirsiniz; bu da, makul olduğu takdirde, fiyatlarını ödemeye değer hale getirir.
