Açıklık, kamera sensörüne (veya film kameraları için film bölmesine) geçen ışık miktarını kontrol eden bir deliktir. Pozlamanın üç temel ayarından biridir (ISO, deklanşör hızı, diyafram).
En sık atıfta bulunulan diyaframı veya f/durağı ayarlayarak, yalnızca 'topladığınız' ışık miktarını kontrol etmekle kalmaz, aynı zamanda son görüntünüzde anlamanız gereken efektler de verirsiniz. Alan derinliği (DOF, görüntü boyunca netlik alanı) en önemlisidir, ancak optik kusurlar veya iyileştirmeler de vardır. Fotoğraf makinenizin lens açıklığının nasıl çalıştığını bilmek, başka hangi pozlama ayarlarını kullanacağınız ve hangi yaratıcı efektler ve hatta hataların oluşabileceği ve bunların görüntüyü nasıl etkileyeceği konusunda bilinçli seçimler yapmanıza yardımcı olacaktır.
adımlar
Adım 1. Bazı temel kavramları ve terminolojiyi öğrenin
Makalenin geri kalanını anlamak için bunları bilmeniz gerekir.
-
diyafram veya Dur. Bu, ışığın özneden lens aracılığıyla filme (veya dijital sensöre) geçerken içinden geçtiği ayarlanabilir deliktir. Bir iğne deliği kamerasındaki iğne deliği gibi, mercek olmasa bile, bu merkez noktadan film üzerinde zıt yönde karşılık gelen bir noktaya geçerek ters bir görüntü oluşturma eğiliminde olanlar dışında ışık ışınlarını engeller. Bir mercekle, aynı zamanda, mercek camının, onu mükemmel şekilde odaklayacak (genellikle çok daha fazla) şekillere daha az yaklaşabileceği (genellikle çeşitli kolay yapılabilen küresel yüzeylerle) merkezden çok uzaklardan geçecek ışık ışınlarını da engeller. karmaşık asferik yüzeyler), sapmalara neden olur.
Her kameranın genellikle ayarlanabilen bir açıklığı olduğundan ve değilse de en azından açıklık olarak merceğin kenarlarına sahip olduğundan, açıklık boyutu ayarı normalde "diyafram" olarak adlandırılan şeydir
- F-durağı ya da sadece diyafram. Bu, merceğin odak uzunluğunun açıklığın boyutuna oranıdır. Bu tür bir ölçüm, belirli bir odak oranı aynı görüntü parlaklığını ürettiği ve odak uzunluğuna bakılmaksızın belirli bir ISO ayarı (film hızı veya eşdeğer sensör ışığı amplifikasyonu) için aynı deklanşör hızını gerektirdiği için kullanılır.
-
Iris diyaframı ya da sadece iris. Bu, çoğu kameranın diyaframı oluşturmak ve ayarlamak için kullandığı cihazdır. Düz bir metal halkada bir deliğin merkezine doğru sallanabilen bir dizi üst üste binen ince metal bıçaktan oluşur. Bıçaklar yoldan çıktığında mükemmel şekilde yuvarlak ve tamamen açık olan merkezi bir delik oluşturur ve bıçakları bu deliğin merkezine doğru iterek daha küçük bir çokgen delik (kıvrımlı kenarlara sahip olabilir) oluşturmak için daralır.
- Kameranız değiştirilebilir lensler kullanıyorsa veya "köprü" tipi bir dijital kameraysa, lensin ayarlanabilir bir diyafram irisi olacaktır. Fotoğraf makineniz gömlek cebi boyutunda bir "bas-çek" kompakt modeliyse, özellikle daha düşük fiyatlı bir modelse, diyafram irisi yerine "nötr yoğunluk filtresine" sahip olabilir. Ayrıca, kameranın mod kadranı "M", "Tv" ve "Av" içeriyorsa, neredeyse kesinlikle gerçek bir diyafram irisine sahiptir; bu, küçük kompakt modellerde bile geçerlidir. Mod kadranı bu üç ayarı içermiyorsa, kameranın bir diyaframı veya yalnızca bir ND filtresi olabilir; Kesin olarak bilmenin tek yolu, kullanıcı kılavuzundaki özellikleri okumak veya ayrıntılı bir profesyonel incelemeyi okumaktır (Google'da kameranızın model adını "incelemeler" ile yazın ve muhtemelen İnternette en az iki veya üç inceleme bulacaksınız).). Fotoğraf makineniz bir ND filtresi kullanıyorsa, ayarlarınızı "ince ayar" yapma ve alan derinliğini ve bokeh efektlerini kontrol etme yeteneğiniz, lensin sabit diyafram açıklığı ne olursa olsun sınırlı olacaktır. Mod Kadranı ayarlarıyla ilgili NOT: "M", "Manuel" anlamına gelir - bu modda hem deklanşör hızını hem de diyaframı ayarlamanız gerekir. "Tv" enstantane hızı önceliğidir: enstantane hızını manuel olarak ayarlarsınız ve kameranın pozlama bilgisayarı uygun bir diyafram ayarlar. "Av", "Diyafram Önceliği"dir - tipik olarak belirli bir alan derinliği elde etmek için istediğiniz f-stop'u (diyafram) manuel olarak ayarlarsınız ve fotoğraf makinesinin pozlama bilgisayarı hangi deklanşör hızının kullanılacağına karar verir.
- Çoğu SLR fotoğraf makinesi, yalnızca iris diyaframını kapatarak, pozlama sırasında veya alan derinliği önizleme işlevi etkinleştirildiğinde merceğin ön tarafından görünmesini sağlar.
- Durmak daha küçük veya (bağlama bağlı olarak) nispeten küçük bir diyafram (büyük f/ sayısı) kullanmak anlamına gelir.
- açılıyor daha büyük veya (bağlama bağlı olarak) nispeten büyük bir diyafram (küçük f/ sayısı) kullanmak anlamına gelir.
- Apaçık en büyük diyaframı (en küçük f/sayısı) kullanmak anlamına gelir.
-
Alan derinliği belirli önden arkaya alan veya (bağlama bağlı olarak) oldukça keskin görünen önden arkaya alanın kapsamıdır. Daha küçük bir diyafram, alan derinliğini artırır ve alan derinliği dışındaki nesnelerin bulanıklık derecesini azaltır. Alan derinliğinin kesin kapsamı biraz özneldir, çünkü odak kesin odak mesafesinden kademeli olarak düşer ve odaksızlığın fark edilebilirliği özne türü, diğer netlik eksikliği kaynakları ve görüntüleme koşulları gibi faktörlere bağlıdır.
Nispeten büyük bir alan derinliği denir derin; nispeten küçük bir alan derinliği denir sığ.
-
sapmalar bir merceğin ışığı keskin bir şekilde odaklama yeteneğindeki kusurlardır. Genel olarak konuşursak, daha ucuz ve daha egzotik lens türleri (süper geniş lensler gibi) daha ciddi sapmalara sahiptir.
Diyaframın doğrusal bozulma üzerinde hiçbir etkisi yoktur (düz çizgiler kavisli görünür), ancak genellikle bir zoom lensinin odak uzaklığı aralığının ortasına doğru uzaklaşır ve belirgin bir şekilde düz bir şekilde yerleştirmemek gibi, buna dikkat çekmekten kaçınmak için resimler oluşturulabilir. çerçeve kenarlarına yakın binalar veya ufuklar gibi çizgiler ve yazılımda veya bazı dijital kameralar tarafından otomatik olarak düzeltilebilir
- Kırınım küçük açıklıklarda tüm lenslerin maksimum keskinliğini sınırlayan küçük açıklıklardan geçen dalgaların davranışının temel bir yönüdür. f/11'den sonra giderek daha belirgin hale gelir ve harika bir kamera ve lensi şundan daha iyi yapmaz (gerçi bazen büyük alan derinliği veya düşük hassasiyet veya nötr yoğunluklu filtre mevcut değildir).
Adım 2. Alan derinliğini anlayın
Alan derinliği, resmi olarak, nesnelerin kabul edilebilir netlikte görüntülendiği nesne mesafelerinin aralığıdır. Nesnelerin mükemmel odakta olacağı tek bir mesafe vardır, ancak netlik bu mesafenin önünde ve arkasında yavaş yavaş düşer. Her yönde kısa bir mesafe için nesneler o kadar az bulanık olacaktır ki film veya sensör herhangi bir bulanıklığı algılamak için çok kaba olacaktır; biraz daha uzak bir mesafe için, son resimde hala "oldukça" keskin görünecekler. Bir lens üzerindeki odaklama ölçeğinin yanındaki belirli açıklıklar için alan derinliği işareti çiftleri, bu ikinci ölçüyü tahmin etmek için iyidir.
- Alan derinliğinin kabaca üçte biri odak mesafesinin önünde ve üçte ikisi arkadadır (sonsuza uzanmıyorsa, çünkü bir nesneden gelen ışık ışınlarının bükülmesi gereken miktarla ilgili bir olgudur). bir odak noktasında birleşir ve uzak mesafelerden gelen ışınlar paralele yönelir.)
-
Alan derinliği yavaş yavaş azalır. Arka planlar ve ön planlar, odakta değilse, küçük bir diyafram açıklığıyla biraz yumuşak, ancak geniş bir diyafram açıklığında çok bulanık veya tanınmaz şekilde görünecektir. Bunların önemli olup olmadıklarını ve odakta mı, bağlamla ilgili mi ve biraz yumuşak mı yoksa dikkat dağıtıcı mı ve bulanık mı olmaları gerektiğini düşünün.
Harika bir arka plan bulanıklığı istiyorsanız ancak konunuz için yeterli alan derinliğine sahip değilseniz, en çok dikkati çekecek kısma, genellikle gözlere odaklanın
-
Alan derinliği genellikle, açıklığa ek olarak, odak uzunluğuna (daha uzun odak uzaklığı daha az verir), format boyutuna (aynı görüş açısını, yani eşdeğer odak uzaklığını varsayarak daha küçük film veya sensör boyutu daha fazlasını verir) ve mesafe (yakın netleme mesafelerinde çok daha az olur).
Bu nedenle, sığ alan derinliği istiyorsanız, süper hızlı bir lens (pahalı) satın alabilir veya yakınlaştırabilir (ücretsiz) ve hatta daha küçük diyafram açıklığına sahip ucuz bir lensi tamamen açabilirsiniz.
- Alan derinliğinin sanatsal amacı, dikkati dağıtan ön planı ve/veya arka planı dağıtarak tüm resmi bilinçli olarak keskinleştirmek veya "derinliği kırpmaktır".
- Alan derinliğinin daha pratik bir amacı, küçük bir diyafram açıklığı ayarlamak ve merceği "hiperfokal mesafeye" (alan derinliğinin belirli bir mesafeden sonsuza uzandığı en yakın mesafeye) önceden odaklamaktır; bir tabloya veya görüntünün derinliğine bakın. seçilen diyafram açıklığı için lens üzerindeki alan işaretleri) veya tahmini bir mesafeye, manuel odaklı bir kamerayla veya otomatik netleme için çok hızlı veya öngörülemeyen hareket eden bir nesneyle hızlı bir şekilde resim çekmeye hazır olmak için (bu durumda yüksek bir deklanşör hızı da).
-
Normalde bunların hiçbirini vizörünüzden (veya beste yaparken ekranınızda) görmeyeceğinizi unutmayın.
Modern kameralar, lens en geniş diyafram açıklığındayken ölçüm yapar ve yalnızca pozlama anında lensi seçilen diyafram değerine kadar durdurur. Alan derinliği önizleme işlevi genellikle yalnızca loş ve kesin olmayan bir görünüme izin verir. (Odaklama ekranı görünümündeki tuhaf desenleri dikkate almayın; son resimde görünmezler.) Dahası, modern dijital SLR'lerdeki ve diğer otomatik odaklı kameralardaki vizörler, bir lensle gerçek geniş açık alan derinliğini bile daha hızlı göstermezler. f/2.8'den ya da öylesine (göründüğünden daha sığdır; mümkün olduğunda bu sınırlamaya tabi olmayan otomatik netlemeye güvenin). Dijital kameralarda daha iyi bir seçenek, basitçe resmi çekmek, ardından oynatmak ve arka planın yeterince keskin (veya bulanık) olup olmadığını görmek için LCD'nizde yakınlaştırmaktır.
Adım 3. Diyafram ve anlık aydınlatmanın (flaş) etkileşimini anlayın
Bir flaş patlaması normalde o kadar kısadır ki, bir pozun flaş bileşeni yalnızca diyaframdan etkilenir. (Çoğu 35mm ve dijital SLR'nin maksimum "flaş senkronizasyonu" flaş uyumlu deklanşör hızı vardır; bunun üzerinde, "odak düzlemi" deklanşörlerinin çalışma şekli nedeniyle çerçevenin yalnızca bir kısmı pozlanır. Özel yüksek hız -senkron flaş modları, her biri çerçevenin bir kısmını açığa çıkaran hızlı bir zayıf flaş patlaması kullanır; flaş menzilini büyük ölçüde azaltır ve bu nedenle nadiren yardımcı olur.) Geniş bir diyafram, maksimum flaş menzilini artırır. Ayrıca, bir flaştan orantılı pozlamayı artırarak ve ortam ışığının içeri girmesine izin verilen süreyi azaltarak etkili dolgu flaşı aralığını da artırır. Altında bir flaşın minimum çıkış vermesi nedeniyle yakın çekimlerde aşırı pozlamayı önlemek için küçük bir diyafram gerekebilir. azaltılamaz (doğal olarak daha az verimli olan dolaylı flaş bu durumda yardımcı olabilir). Birçok kamera, "flaş poz telafisi" ile flaş ve ortam aydınlatmasının dengesini ayarlayabilir. Dijital kamera, karmaşık flaş kurulumları için en iyisidir, çünkü bazı stüdyo flaşlarında "modelleme ışıkları" ve bazı fantezi taşınabilir flaşlarda modelleme ışığına benzer önizleme modları olmasına rağmen, anlık ışık patlamalarının sonuçları doğal olarak sezgisel değildir.
Adım 4. Optimum keskinlik için lenslerinizi test edin
Tüm lensler farklıdır ve optimum performans için farklı diyaframlarda daha iyi çekilir. Dışarı çıkın ve farklı diyafram açıklıklarında çok sayıda ince dokulu bir şeyler çekin ve merceğinizin çeşitli diyafram açıklıklarında nasıl davrandığını anlamak için çekimleri karşılaştırın. Defokus ile sapmaları karıştırmamak için, nesnenin tamamı esasen "sonsuz"da (geniş açıyla 30 fit veya daha fazla, tele-lenslerle yüzlerce fit; uzak bir ağaç dikmesi genellikle iyidir) olmalıdır. Ne aramanız gerektiğine dair bazı ipuçları:
-
Neredeyse tüm lensler daha düşük kontrasta sahiptir ve en geniş diyafram açıklığında, özellikle görüntünüzün köşelerine doğru daha az keskindir.
Bu özellikle bas-çek ve daha ucuz lensler için geçerlidir. Sonuç olarak, resimlerinizin köşelerinde keskin tutmak istediğiniz ayrıntılara sahip olacaksanız, daha küçük bir diyafram kullanmak isteyeceksiniz. Düz nesneler için f/8, tipik olarak en keskin diyaframdır. Farklı mesafelerdeki nesneler için, daha fazla alan derinliği için daha küçük bir diyafram daha iyi olabilir.
-
Çoğu lens, tamamen açıkken fark edilir miktarda ışık düşüşüne sahip olacaktır.
Işık düşüşü, resmin kenarlarının resmin merkezinden biraz daha koyu olduğu yerdir. Bu, birçok fotoğraf, özellikle portreler için iyi bir şey olabilir; dikkati fotoğrafın merkezine doğru çeker, bu yüzden birçok kişi postta yan etkiler ekler. Ama yine de ne elde ettiğinizi bilmek güzel. Falloff genellikle yaklaşık f/8'den sonra görünmezdir.
- Yakınlaştırma lensleri, ne kadar yakınlaştırıldıklarına veya uzaklaştırıldıklarına bağlı olarak değişebilir. Yukarıdakileri birkaç farklı yakınlaştırma ayarında test edin.
- Kırınım, hemen hemen her lensin görüntülerini f/16 ve daha küçük diyaframlarda daha yumuşak, f/22 ve daha küçük diyaframlarda ise bariz şekilde daha yumuşak hale getirir.
- Tüm bunlar, mümkün olduğu kadar iyi bir kompozisyona (alan derinliği dahil) sahip olan ve kameranın sarsılmasına veya sarsılmasına veya aşırı "hassasiyet" (amplifikasyon) nedeniyle konu bulanıklığı veya gürültü.
- Bunu araştırmak için film harcamayın – bir dijital fotoğraf makinesinde lenslerinizi kontrol edin, incelemeleri kontrol edin ve gerekirse pahalı veya prime (zoom olmayan) lenslerin en iyi f/8'de, kit lensler gibi ucuz basit lenslerin en iyisi olduğunu varsayın. f/11 ve süper geniş veya geniş veya tele adaptörlü lensler gibi ucuz egzotik olanlar f/16'da en iyisidir. (Bir adaptör merceği bir noktaya yerleştirip çekin, mümkün olduğunca durdurun, belki fotoğraf makinesinin diyafram öncelikli modunu kullanarak - menülerine bakın.)
Adım 5. Diyaframla ilgili özel efektleri anlayın
-
bokeh, genellikle odak dışı alanların görünümüne atıfta bulunmak için kullanılan bir Japonca sözcük, özellikle parlak noktalar olarak göründükleri için vurgular. Çörekler veya ikisinin bir kombinasyonu gibi bazen ortada daha parlak ve bazen kenarlarda biraz daha parlak olan odak dışı lekelerin ayrıntıları hakkında çok şey yazıldı, ancak en az bir yazar bunu nadiren fark ediyor. bokeh makaleleri hariç. En önemlisi, odak dışı bulanıklıklar:
- Daha geniş açıklıklarda çok daha büyük ve daha dağınık.
- Mükemmel yuvarlak delik (iris bıçağı yerine lensin kenarı) nedeniyle en geniş diyafram açıklığında yumuşak kenarlı.
- En geniş diyafram açıklığında olmadığında diyafram açıklığının şekli. Bu, geniş oldukları için en çok geniş diyaframlarda fark edilir. Bu, beş veya altı kanatlı diyaframlı ucuz bir mercek gibi, açıklığı bir daireye çok yakın olmayan bir mercekle çekici olmadığı düşünülebilir.
- Bazen, çok geniş diyafram açıklıklarında görüntülerin kenarlarına doğru dairesel yerine yarım aylar, muhtemelen lens elemanlarından birinin o diyaframdaki görüntünün tüm kısımlarını tam olarak aydınlatmak zorunda kalacağı kadar büyük olmaması veya garip bir şekilde uzatılması nedeniyle çok geniş diyafram açıklıklarında "koma" nedeniyle (ki bu hemen hemen yalnızca geceleri ışıkların fotoğrafını çekerken bir sorundur).
- Merkezi bir tıkanıklık nedeniyle ayna tipi tele lenslerle göze çarpan halka benzeri.
- kırınım sivri oluşturan güneş yıldızları. Geceleri ampuller veya güneş ışığının küçük aynasal yansımaları gibi çok parlak vurgular, küçük açıklıklarda "güneş yıldızları" oluşturan "kırınım sivri uçları" ile çevrelenecektir (iris tarafından oluşturulan çokgen deliğin noktalarında artan kırınımla oluşturulurlar).). Bunlar, karşıt tarafların sivri uçlarının üst üste binmesi nedeniyle lensinizin diyafram kanatçıkları ile aynı sayıda noktaya sahip olacaktır (eğer bunlardan çift sayıda varsa), veya iki kat daha fazla (eğer tek sayıda diyafram bıçağınız varsa)). Çok, çok sayıda diyafram bıçağı olan lenslerde (genellikle eski Leicas gibi tuhaf lensler) daha soluk ve daha az fark edilirler.
Adım 6. Çıkın ve ateş edin
En önemlisi (en azından diyafram açısından), alan derinliğinizi kontrol edin. Bu kadar basit: Daha küçük bir diyafram daha fazla alan derinliği, daha büyük bir diyafram daha az demektir. Daha büyük bir diyafram açıklığı ayrıca daha fazla arka plan bulanıklığı anlamına gelir. İşte bazı örnekler:
- Daha fazla alan derinliğini zorlamak için küçük bir diyafram kullanın.
-
Yakınlaştıkça alan derinliğinin daha da sığlaştığını unutmayın.
Örneğin, makro fotoğrafçılık yapıyorsanız, bir manzara için yapacağınızdan çok daha fazla durmak isteyebilirsiniz. Böcek fotoğrafçıları genellikle f/16 veya daha küçük değerlere iner ve konularını çok sayıda yapay ışıkla bombalamak zorunda kalırlar.
-
Sığ bir alan derinliğini zorlamak için geniş bir diyafram kullanın.
Bu, portreler için harika (aptalca otomatik portre sahne modlarından çok daha iyi), örneğin; sahip olduğunuz en geniş diyaframı kullanın, odağınızı gözlere kilitleyin, yeniden oluşturun ve arka planın odaktan çıktığını ve sonuç olarak daha az dikkat dağıtıcı olduğunu göreceksiniz.
Diyaframı bu şekilde açmanın daha hızlı deklanşör hızlarının seçilmesine neden olacağını unutmayın. Parlak gün ışığında, kameranızın en yüksek deklanşör hızını (dijital SLR'lerde tipik olarak 1/4000) maksimuma çıkarmasına neden olmadığınızdan emin olun. Bunu önlemek için ISO'nuzu düşük tutun.
Adım 7. Özel efektler için çekim yapın
Geceleri ışık fotoğrafı çekiyorsanız, yeterli kamera desteğine sahipseniz ve güneş yıldızları istiyorsanız, küçük bir diyafram kullanın. Büyük, mükemmel şekilde yuvarlatılmış bokeh noktaları (bazı eksik dairelerle de olsa) istiyorsanız, geniş açık bir diyafram kullanın.
Adım 8. Dolgu flaşı için çekim yapın
Flaşın boğulmaması için flaşı gün ışığıyla karıştırmak için gerekirse nispeten geniş bir diyafram açıklığı ve hızlı deklanşör hızı kullanın.
Adım 9. Optimum teknik görüntü kalitesi için çekim yapın
Alan derinliği birincil öneme sahip değilse (genellikle resimdeki hemen hemen her şey objektiften nispeten uzak olduğunda ve yine de odakta olduğunda durum böyle olur), deklanşör hızı kamera sarsıntısından kaynaklanan bulanıklığı önlemek için yeterince yüksek olacaktır. ve ISO ayarı, şiddetli gürültü veya diğer kalite kayıplarını (genellikle gündüzleri böyledir) önlemek için yeterince düşük olacaktır, diyaframla ilgili herhangi bir hileye ihtiyacınız yoktur ve herhangi bir flaş, ortam ışığını yeterince dengeleyecek kadar güçlüdür., kullanılan belirli mercekle en iyi ayrıntıyı veren diyaframı ayarlayın.
Adım 10. Objektif diyaframını seçtikten sonra, diyafram öncelikli mod ile en iyi şekilde yararlanmayı deneyin
Video - Bu hizmet kullanılarak YouTube ile bazı bilgiler paylaşılabilir
İpuçları
- Kırınımdan kaynaklanan yumuşaklık ve daha az bir ölçüde, odaklanma (yalnızca yumuşaklıktan ziyade tuhaf desenler oluşturabilir), bazen son işleme yazılımınızdaki "keskinliği azaltan maske" işlevi gibi işlemlerle hafifletilebilir; GIMP ve Photoshop iki popüler örnektir. Bu, yakalanmayan ince ayrıntıları oluşturamasa da yumuşak kenarları güçlendirecek ve aşırı kullanıldığında sert hatalı ayrıntılara neden olacaktır.
- Eski deyişte pek çok bilgelik var: f/8 ve geç kalma. f/8 tipik olarak çoğu hareketsiz nesne için yeterli alan derinliği sağlar ve 35 mm ve dijital SLR lenslerin tipik olarak en keskin (veya ona yakın) olduğu yerdir. Kameranızı ayarlamanız için sabit durmayacağınız ilginç konular için onu veya program modunu (kameranızı her ne olursa olsun açık bırakmak için iyi bir mod) kullanmaktan korkmayın.
- Bazen yeterli bir enstantane hızına veya kabul edilebilir film hızına veya "hassasiyet" (amplifikasyon) ayarına izin vermek için diyafram seçiminizden ödün vermeniz gerekir. Ayrıca, fotoğraf makinenizin otomatik ayarının, çekimi yapmanız için bir şey seçmesine izin verebilirsiniz. Yap.
- Dikkatli diyafram seçimi resminiz için çok önemliyse ve otomatik bir kameranız varsa, diyafram öncelikli mod veya program kaydırma (uygun pozlamayı vermek için otomatik olarak belirlenen diyafram açıklıkları ve deklanşör hızları kombinasyonları arasında gezinme) bunu ayarlamanın uygun yollarıdır.
-
Tüm lenslerin içlerinde bir miktar bozulma vardır: Binlerce dolara mal olan Profesyonel modellerde bile "mükemmel" lens diye bir şey yoktur. İyi haber şu ki, Nikon, Canon, Pentax, Zeiss, Leica, Sony/Minolta ve Olympus gibi markalı lensler, genellikle İnternet'ten indirilebilen ve posta yoluyla uygulanabilen bilinen "bozulma düzeltme" profillerine sahiptir. -işleme yazılımı (örneğin Adobe Photoshop ve Adobe Camera RAW yazılımında). İyi bir son işlem yazılımının ve kamera lens profillerinin yeteneklerini kullanmak, çok fazla fıçı veya iğne yastığı bozulması olan fotoğrafların çok daha doğal ve göze hoş görünmesini sağlamak için uzun bir yol kat edebilir. Bu geniş açılı panoramik manzara fotoğrafı örneğinde sorun, "perspektif bozulması" ve "varil bozulması"nın, ağaçların görüntünün dış kenarlarına doğru içe doğru eğilmesine neden olmasıdır. Bunun bir mercek distorsiyonu olduğu oldukça açık ve ağaçların gerçekten bu şekilde eğilmiş olması pek olası değil.
Şimdi, Adobe Camera RAW'da Lens Profili ve Dikey Bozulma Düzeltmeleri uygulandıktan sonraki aynı görüntü. Ağaçlar şimdi, görüntünün hafif bir şekilde kırpılması pahasına, sahnenin hem ortasında hem de kenarlarında aşağı yukarı dikeydir. Fotoğraf göze çok daha hoş görünüyor ve içeriye doğru eğilmiş ağaçların dikkati dağılmıyor
Uyarılar
-
Güneşin kendisi kadar parlak olmayan sokak lambaları gibi parlak ışık noktalarına sahip "güneş yıldızları" yapın.
- Bir tele-lensi, özellikle çok hızlı veya uzun bir tele-lensi "güneş yıldızı" yapmaya çalışırken veya başka herhangi bir nedenle doğrudan güneşe doğrultmayın. Gözünüze veya kameranın obtüratörüne veya sensörüne zarar verebilirsiniz.
- Leica gibi kumaş deklanşörlü SLR olmayan bir kamerayı güneşe doğru tutmayın, belki de kısa bir süre elde fotoğraf çekmek dışında ve o zaman bile yalnızca küçük bir diyafram ayarıyla. Panjurda, biraz pahalı bir onarım gerektiren bir delik açabilirsiniz.
